Author: aids_administrator

W dniach 08 – 10 czerwca 2021 r., w siedzibie ONZ w Nowym Jorku odbywa się Spotkanie wysokiego szczebla ONZ, poświęcone przeglądowi postępów w zwalczaniu epidemii HIV/AIDS na świecie w ciągu ostatnich pięciu lat, tj. okresu od spotkania, które odbyło się w 2016 roku.

W pierwszym dniu obrad Zgromadzenie Ogólne NZ przyjęło nową deklarację polityczną w sprawie HIV/AIDS, która wskazuje główne kierunki działań w nadchodzących latach. Spotkanie wysokiego szczebla otwiera dziesięcioletni okres, w którym do 2030 roku ma nastąpić eliminacja AIDS, jako jednego z czynników zagrażających zdrowiu publicznemu (zgodnie z globalną strategią UNAIDS) oraz zmniejszenie nierówności w dostępie do profilaktyki i leczenia HIV/AIDS. Spotkanie odbywa się w historycznym momencie, tzn. 40 lat po zdiagnozowaniu i opisaniu pierwszych przypadków HIV na świecie i 25 lat od powstania Wspólnego Programu Narodów Zjednoczonych Zwalczania HIV i AIDS (UNAIDS).

Deklaracja Polityczna stanowi kontynuację poprzedniej deklaracji z 2016 roku – Political Declaration On the Fast-Track to End AIDS in the age of Sustainable Development. Przewiduje się nawiązanie do Raportu Sekretarza Generalnego ONZ António Guterresa, Addressing inequalities and getting back on track to end AIDS by 2030, w którym apeluje on do likwidowania nierówności hamujących postępy w globalnym zwalczaniu HIV/AIDS i zakończenie epidemii w 2030 roku oraz do nowej globalnej strategii AIDS na lata 2021-2026 – End Inequalities. End AIDS. Global AIDS Strategy 2021-2026.

Końcowa treść Deklaracji została wypracowana w oparciu o negocjacje pomiędzy państwami członkowskimi ONZ, uzupełniona o główne tezy Raportu Sekretarza Generalnego oraz uwagi przedstawicieli społeczeństwa obywatelskiego.

Uczestnicy paneli omawiają, m.in. następujące tematy:

– nierówności pomiędzy państwami i poszczególnymi obszarami geograficznymi w dostępie do profilaktyki i świadczeń medycznych związanych z HIV/AIDS;

– przeciwdziałanie HIV/AIDS wśród osób o największym ryzyku zakażeń (populacje kluczowe); – zbieranie i wykorzystywanie danych naukowych do ogniskowania działań profilaktyczno- diagnostyczno-leczniczych HIV/AIDS i STI.

– opieka pediatryczna nad dziećmi zakażonymi HIV;

– potrzeby państw i regionów w zakresie inwestycji w profilaktykę HIV adresowaną do populacji o największym ryzyku zakażeń;

– zwiększenie testowania w populacjach kluczowych i wśród ogółu społeczeństwa, po to, aby osiągnąć cele 95-95- 95 dotyczące diagnostyki i leczenia HIV/AIDS, założone w planie działań do 2025 roku i w strategii eliminacji AIDS do 2030 roku;

– możliwości realizacji strategii 10-10-10 w kontekście równego dostępu (cena-jakość-dostępność) do leczenia/leków, produktów leczniczych i nowych metod diagnostyki. Strategia 10-10-10 zakłada, że do 2025 roku mniej niż 10% państw będzie ograniczało swoim obywatelom swobodny dostęp do wymiaru sprawiedliwości, mniej niż 10% osób z populacji kluczowych – żyjących z HIV, będzie doświadczało stygmatyzacji i dyskryminacji, mniej niż 10% kobiet, dziewcząt, osób żyjących z HIV i z populacji kluczowych będzie doświadczać przemocy i nierówności związanych z płcią.

Omawiane jest również finansowanie globalnych działań na rzecz przeciwdziałania HIV/AIDS w najbliższych latach. Problemem jest dynamicznie zmieniające się środowisko ekonomiczne, spadek nakładów na profilaktykę, braki kadrowe wśród specjalistów HIV i STI, niedofinansowanie organizacji pozarządowych, nowe zagrożenia dla zdrowia ludności, takie jak pandemia SARS-CoV-2. Paneliści dyskutują możliwość wykorzystania budżetu przeznaczonego na walkę z HIV/AIDS na inne działania, których celem jest dostępność świadczeń medycznych i ogólna poprawa zdrowia ludności (Universal Health Coverage). Omówione są sposoby zapewnienia środków na realizację programów zdrowotnych, wziąwszy pod uwagę sytuacje nadzwyczajne i kryzysowe, takie jak pandemia COVID-19 oraz konieczność utrzymania programów na odpowiednio wysokim poziomie. W czasie dyskusji poruszane są także kwestie ekonomiczne, hamujące funkcjonowanie programów przeciwdziałania HIV/AIDS i STI, takie jak: zadłużenie organizacji i obywateli, wysokie podatki, nielegalny handel, brak ciągłości działań oraz nierówny dostęp ludności do świadczeń profilaktyczno-leczniczych.

Dyskutowane są również kwestie praw kobiet i praw człowieka (ogólnie) w kontekście nierówności w dostępie do profilaktyki i świadczeń medycznych HIV/AIDS.

Omawiane są także możliwości jakie daje współpraca wielosektorowa w zwalczaniu COVID-19 i HIV oraz wykorzystanie najlepszych praktyk (zmiany strukturalne, polityka, innowacje) do budowania systemu gotowości i odpowiadania na zagrożenia zdrowotne w długim okresie (preparedness and response system) – co jest zgodne z Celami Zrównoważonego Rozwoju (SDGs).

Delegacji Polskiej na spotkaniu wysokiego szczebla ONZ przewodniczy Pani Anna Goławska, Podsekretarz Stanu w Ministerstwie Zdrowia.

wprowadzono: 09.06.2021