Szansa na to, by dziecko kobiety zakażonej HIV urodziło się zdrowe zależy od tego, czy wie ona o swoim zakażeniu.

Jeśli kobieta:

• jest świadoma swojego zakażenia,
• podczas ciąży pozostaje pod opieką nie tylko ginekologa-położnika, ale także specjalisty terapii zakażeń HIV, wówczas ryzyko zakażenia dziecka w czasie ciąży lub porodu jest bliskie 0%,
• jednak jeśli kobieta nie wie o swoim zakażeniu ryzyko przeniesienia HIV na dziecko wynosi 15 – 30%.

W erze skutecznej terapii antyretrowirusowej nie powinny rodzić się dzieci, które zakażenie HIV nabyły od swoich matek. Jest to możliwe pod warunkiem, że lekarze rodzinni, ginekolodzy będą proponowali swoim pacjentkom planującym zajście w ciążę lub będących na początku ciąży, a także ich mężom lub partnerom, wykonanie testu w kierunku obecności przeciwciał anty-HIV.

Jeśli lekarz nie zaproponuje takiego badania, wówczas kobieta sama powinna zrobić taki test, tylko dla własnej wiedzy, dla zapewnienia przyszłemu dziecku największego bezpieczeństwa.

W Polsce są dzieci zakażone HIV. Zdecydowana większość z nich nabyła zakażenie od swoich matek, jeszcze w życiu płodowym, w okresie okołoporodowym lub później – w następstwie karmienia piersią. Wirus HIV znajduje się w mleku kobiecym, co może doprowadzić do zakażenia noworodka. Takie dzieci mogą i powinny normalnie funkcjonować w rodzinie i w połeczeństwie. Przytulanie się, zabawa z takim dzieckiem nie stanowią żadnego ryzyka dla osób niezakażonych.

Dzieci zakażone HIV powinny móc chodzić normalnie do przedszkola, szkoły, studiować. Powinny prowadzić normalny tryb życia. Nie zagrażają swojemu otoczeniu.  Dzięki istniejącym już lekom antyretrowirusowym ludzie zakażeni HIV, także dzieci, żyją znacznie lepiej i znacznie dłużej, niż na początku epidemii. Nie ma żadnego powodu, żeby nie pozwolić im na normalne życie.

Dorota Rogowska-Szadkowska,

październik 2016 r.

wprowadzono: 18.10.2018

aktualizacja: styczeń 2024