Osoby żyjące z HIV powinny być szczepione przeciwko zakażeniu SARS-CoV-2 tak jak wszyscy inni obywatele.

W Telefonie Zaufania HIV/AIDS i w mailach do Poradni Internetowej Krajowego Centrum ds. AIDS w ostatnim okresie pojawiają się niepokojące wiadomości od osób żyjących z HIV zgłaszających się na szczepienia.

Niektórzy lekarze kwalifikujący do szczepienia mówią pacjentom, że po szczepieniu przeciwko COVID-19 powinno się odstawić leki antyretrowirusowe przynajmniej na tydzień. To bardzo niebezpieczna dla pacjentów rada. Nie można przerywać terapii ARV, bo odstawienie leków powoduje przyspieszenie namnażania się wirusa HIV w organizmie osoby nim zakażonej, co może prowadzić do obniżenia odporności i innych niekorzystnych dla zdrowia konsekwencji.

Kolejnemu pacjentowi lekarz rodzinny odradzał szczepienie, mówiąc, że jest dla niego niebezpieczne. Tymczasem osobom żyjącym z HIV szczepionki przeciwko COVID-19 przynoszą te same korzyści, co innym ludziom – zapobiegają ciężkiemu zachorowaniu spowodowanemu wirusem SARS-CoV-2 i potencjalnie zmniejszają jego transmisję na innych.

Osoby żyjące z HIV powinny regularnie przyjmować skuteczną terapię antyretrowirusową, która nie tylko utrzymuje ich w zdrowiu, ale także zapobiega przenoszeniu zakażenia HIV. Jeżeli pacjent ma wątpliwości, powinien zgłosić się do swojego lekarza prowadzącego terapię ARV.

Warto też przypomnieć, że dopóki częstość zakażeń nie obniży się w populacji do bardzo niskich wartości, nadal wszyscy, bez względu na stan zdrowia, powinni przestrzegać podstawowych zaleceń zapobiegania zakażeniu SARS-CoV-2, to znaczy: zachowywać fizyczny dystans, regularnie myć ręce oraz nosić maseczkę na twarzy w przestrzeniach zamkniętych, nawet po szczepieniu.

dr n. med. Dorota Rogowska-Szadkowska

Wprowadzono 17.05.2021 r.