W dniach 25 – 27 września 2015 roku, na szczycie Narodów Zjednoczonych w Nowym Jorku, przyjęto siedemnaście Celów Zrównoważonego Rozwoju na lata 2015-2030. Tym samym zakończył się okres Milenijnych Celów Rozwoju, które zapoczątkowały pozytywne zmiany w krajach rozwijających się.
Cele są nową odsłoną globalnej agendy rozwojowej zapoczątkowanej w 2000 r., w postaci Milenijnych Celów Rozwoju (Millenium Development Goals). MCR przyczyniły się do bezprecedensowego przyśpieszenia działań na rzecz poprawy jakości życia na świecie. W ujęciu globalnym liczba osób żyjących w skrajnym ubóstwie spadła z poziomu 1,75 miliarda w 1999 r. do 836 milionów w 2015 r., liczba dzieci nieuczęszczających do szkoły zmniejszyła się ze 100 milionów w 2000 r. do 57 milionów w 2015 r., a liczba dzieci umierających przed ukończeniem piątego roku życia spadła z 12,7 miliona w roku 1990 do niecałych 6 milionów w roku 2015. To jedynie kilka przykładów wymiernych efektów, które przyniosły globalne ustalenia co do dalszego kierunku rozwoju świata.
Celów Zrównoważonego Rozwoju na lata 2015-2030 są kontynuacją i rozwinięciem MCR. Podwaliny przyszłych celów zostały ustanowione na Konferencji Narodów Zjednoczonych w sprawie Zrównoważonego Rozwoju, która odbyła się w Rio de Janeiro w 2012 r. Ustalenia z brazylijskiego szczytu zawarto w dokumencie „Rio+20 The Future We Want” – Przyszłość jaką chcemy mieć, a tytuł ten stał się jednocześnie hasłem ruchu na rzecz „zwięzłych, inspirujących do działania i zrozumiałych dla wszystkich” nowych celów rozwojowych. Cele Zrównoważonego Rozwoju opierają się na trzech filarach: efektywności ekonomicznej, trosce o środowisko oraz równowadze społecznej. (fot. UN)
Podsumowanie 6 Celu Milenijnego
Cel 6 | Ograniczyć rozprzestrzenianie się HIV/AIDS, malarii i innych chorób zakaźnych
Walka z epidemią HIV/AIDS ma swoje miejsce w globalnej agendzie rozwojowej. Za 6. Cel MCR obrano powstrzymanie rozprzestrzeniania się HIV/AIDS i ograniczenie ilości nowych zakażeń HIV, zapewnienie uniwersalnego dostępu do leczenia antyretrowirusowego oraz powstrzymanie rozprzestrzeniania się malarii i innych poważnych chorób zakaźnych i ograniczenie liczby zachorowań.
UNAIDS, jako agenda ONZ odpowiedzialna za walkę z HIV/AIDS na świecie, opublikowała niedawno podsumowanie działań zmierzających do osiągnięcia Celu 6. i ograniczenia zasięgu epidemii w latach 2000-2015.
Cel 6 A | Do 2015 r. powstrzymać rozprzestrzenianie się HIV/AIDS i ograniczyć ilość nowych zakażeń
W ujęciu globalnym notuje się niespotykany postęp w walce z epidemią. Tylko w ciągu ostatnich piętnastu lat liczba nowych zakażeń HIV spadła o 40%, z ok. 3,5 mln infekcji w 2000 r. do 2,1 mln w 2013 r. Wciąż największy ciężar liczby nowych zakażeń spoczywa na kontynencie afrykańskim (1,5 mln zakażeń, z czego prawie połowa w trzech krajach: Nigerii, RPA i Ugandzie), co tłumaczy duże zaangażowanie UNAIDS w tym regionie świata. Aktualne informacje nt. światowej epidemiologii
Jednym z głównych założeń Celu 6 A było zmniejszenie prewalencji HIV wśród osób w wieku 15-24 o 25%. Obecnie UNAIDS informuje o 37-procentowym spadku liczby nowych zakażeń wśród przedstawicieli tej grupy wiekowej. Programy skierowane do młodych ludzi spowodowały zmiany w podejściu do ryzykownych zachowań seksualnych – choć wciąż nieświadomość zagrożeń jest istotnym czynnikiem napędzającym epidemię, to coraz więcej osób świadomych zagrożenia decyduje o opóźnieniu swojej inicjacji seksualnej, rzadziej zmienia partnerów i używa prezerwatyw.
Cel 6 B | Do 2010 r. zapewnić uniwersalny dostęp do leczenia antyretrowirusowego
W 2006 r. Milenijne Cele uzupełniono o cztery nowe cele szczegółowe, w tym Cel 6 B mówiący o działaniach zmierzających do zwiększenia dostępności do leczenia osobom chorym na AIDS.
Zaledwie 2% (2-3%) osób żyjących z HIV w 2000 r. otrzymywało leczenie antyretrowirusowe. Obecnie prawie co druga osoba na świecie (37-45%) jest objęta taką terapią.
W marcu 2015 r. udało się zrealizować cel objęcia leczeniem 15 mln osób żyjących z HIV. Założenie to przyjęto w połowie 2011 r., w deklaracji podpisanej podczas sesji wysokiego szczebla Zgromadzenia Ogólnego ONZ na temat HIV/AIDS. Zapewnienie tak szerokiego dostępu do leczenia w latach 1995-2013 było możliwe dzięki synchronizacji wielu działań zmierzających do poprawy jakości życia chorych na HIV, takich jak nadzwyczajna mobilizacja środków finansowych, zaangażowanie środowisk prospołecznych, naukowych i farmaceutycznych czy umożliwienie Indiom i Brazylii produkcji leków generycznych (porozumienie TRIPS).